KANBAKRACI

kara kar gecesinde güneşin parladığı alık budun
şimdi yurdundur çöl, uzaklaşan anıların çekildiği
buradayım işte, vur ve parçala çocukluğumu!
ey gözleri kör eden yamuk coğrafya'nın bun'u
yakın zamanda hardal bombalarının açtığı nice körpe çukur
çakıla yüreğimin çatına çekile
beynimin gönderine nice kan bayrakları!
tikrit'ten newyork'a bütün bir yeryüzü gökyüzü
boydan boya utanç kesilir! ölülerin külleriyle zamanlar,
geçen zamanlar ünler
öldürmek daha çok öldürmek ne varsa öldürmek
düşsüz umutsuz bebeler boşalmak boşluğa
şiiri ve imgelemi boğmak boğmak ve boşalmak!
acıyı kanırtmak köklerinden,
tanrı'yı kandırıp üflemek kilise'yi
çelikten kasıyla buz kamu'nun
-kutup ayılarının işi mi? yok daha neler!
ben hiçbir şey bilmiyorum artık,
körlerin bile gözleri duyuyor hurmaların kederini
çölde parlıyor ay'la annelerin elinde kan bakraçları!

YUNUS KORAY